Oir aquilo, "todo foi un xogo", foi como se lle cravasen un puñal na alma e logo sobre a ferida lle botasen sal, sen saber que a súa verduga se autoasasinase, e que os seus ríos só se volverían xuntar nun mar que lles quedaba lonxe, pero era a única esperanza e posibilidade de volver a xuntarse.
Milagros Ribadas Porteiro
No hay comentarios:
Publicar un comentario